230 milyondan fazla Müslümanın yaşadığı Endonezya’nın İslâmla müşerref olması 13. Yüzyıla dayanır. Bu yıllarda Müslüman tüccarların bölgeye gelmesiyle birlikte ilk defa İslâm’la tanışılmıştır. Bununla alakalı kaynaklarda şöyle bir hikaye anlatılmaktadır.

Kendi halinde ticaretle meşgul olan kanaat sahibi bir tüccar kumaş ticareti için Endonezya’ya gelir ve işini burada devam ettirir. Kendisinin olmadığı bir gün işyerinde çalışanı 5 akçelik kumaşı 10 akçeye satar. Çalışan iyi bir kâr elde eder. Daha sonra dükkân sahibi gelir ve günlük hasılata bakar. Çalışanına paranın fazla olduğunu söyler. Çalışanı ise beş akçelik kumaşı on akçeye sattığını söyler.

-Beş akçelik kumaşı on akçeye nasıl satarsın? diye çıkışır tüccar. 

Derhal malı satın alan kişinin bulunmasını ister. Dükkân sahibi müşteriyi karşısında görür görmez helâllik ister ve fazla parayı kendisine uzattır. Müşteri şaşırmıştır. Böyle bir durumla ilk defa karşılaşır. Olay kısa sürede dilden dile dolaşır. Çok geçmeden dönemin kralına kadar hadise gitmiştir. Sonunda kral kumaş tüccarını saraya çağırı., Kral tüccara “Sizin yaptığınız bu davranışı daha önce ne duyduk ne de gördük. Bunun aslı nedir?” Diye sorar Tüccar “Ben bir Müslüman’ım. İslâm dini böyle emreder. Müşterinin bana hakkı geçmiştir. Dolayısıyla kazancıma haram girmiştir. Ben sadece bir yanlışı düzelttim.” Kral “İslâm nedir? Müslümanlık nedir?” gibi peş peşe sorular sorar. Birer birer sorularını cevaplar tüccar. Kral Fazla zaman geçirmeden İslam’ı kabul eder. Daha sonra kısa süre içinde de halk Müslüman olur.

Bugün 270 milyonluk nüfusa sahip olan Endonezya’nın Müslümanlığı kabul etmesindeki sır sadece beş akçelik kumaştır. Yapılan tek şey vardı sadece: İnandığı gibi yaşamak sahip olduğu güzellikleri çevresiyle paylaşmaktı.

Peygamber Efendimizin (S.A.V)’in müjdesi herkese açıktır aslında: “Doğru ve güvenilir tüccar kıyamet gününde Peygamberler, Sıddıklar (doğrular) ve Şehitlerle beraberdir.”

(Kütüb-i Sitte / 194)